Nog een paar dagen….. dan ruilen we onze oude camper in voor een nieuwere. Ik kreeg deze camper min of meer in de schoot geworpen op een manier die ik hélemaal niet had voorzien en waarvan ik dat ook niet zo wilde…….. Blijkbaar moest het zo zijn………….. Alles klopte in dat jaar dat ik hem kreeg en tegelijkertijd klopte het ook allemaal niet.
Ik wist allang dat ik een eigen praktijk wilde om dove en slechthorende kinderen te ondersteunen. Omdat het een verspreide doelgroep is wil ik flexibel zijn qua locatie en altijd alles bij de hand hebben. Ook wil ik binnen scholen niet hoeven te zoeken naar een rustige plek. En zo kwam ik op het idee van een praktijk in een camperbus.
In 2014 deden onze auto weg om goed te kunnen sparen. Ooit zelf wel eens uitgerekend hoe duur een auto per maand eigenlijk is???? Een kleine 2 jaar zonder eigen auto leverde genoeg geld op. We fietsen graag en veel en waar nodig gingen we met de trein of huurden we een auto. Op werkdagen kon ik de auto van mijn moeder lenen. Dit was super!
In die 2 jaar keken we al rond en oriënteerden ons vooral op een Volkswagencamper. Dat leek ons de meest betaalbare en leukste optie. Tot een neef ons in mei 2016 wees op de Mercedescampers. Die motoren zouden langer mee gaan. Maar ja…. Een Mercedes………. Pfff….. te duur hoor………
In 2016 hoorden we dat mijn vader ongeneeslijk ziek was en niet lang meer te leven had. Ik had op dat moment al 5 jaar geen contact met hem. Als kind heb ik niet de vader gehad waar ik mij veilig bij voelde en later in ons leven zijn er dingen gebeurd die ik niet op social media deel. Mijn vader kon in elk geval geen plek meer in ons gezin hebben. Ik heb vreselijk geworsteld met de vraag wat met dit nieuws te doen………. Laat ik hem zonder enig contact overlijden of zoek ik hem op? Ik besloot voor het laatste te gaan. Het moment dat ik hem na die 5 jaar weer zag was vreselijk moeilijk. In zijn ogen zag ik een poel van verdriet, enorme spijt en eenzaamheid. Ik heb aangegeven dat ik waar ik kon hem zou verzorgen tot zijn overlijden. Met hulp van zijn twee zussen; mijn lieve tantes kon ik de moeilijke kant van hem parkeren en heb ik samen met hem en mijn tantes héél intense momenten van verdriet, oprechte gesprekken en zelfs mooie momenten mogen beleven. Dit alles in 2 maanden tijd…………
Precies in die tijd ging mijn moeder verhuizen. Zij had al jaren de wens te gaan wonen in Vollenhove. De dag dat zij verhuisde was ook een moeilijke………… Ze is niet uit ons leven, maar wel verder weg……… even aanwaaien is er niet meer bij. Met haar auto reed ze achter de verhuiswagen aan. Ik zwaaide haar uit. En met een weemoedig gevoel ging ik op de fiets naar huis. Daar zie ik mijn tante bij ons huis. Ze vroeg of ik nú de camperbus van mijn vader op kon halen bij de garage, want mijn vader kon dat niet meer. Mijn vader wilde die mij nalaten…..
Bizar…… dat dit op één dag, nee….. niet op één dag, binnen een úúr............. samen viel! En dat niet alleen…………….. het bleek een Mercedescamper te zijn. Ook nog eens in mijn favoriete kleur! Mijn kleuren voor mijn praktijk had ik allang, voor deze hele geschiedenis, bepaald. En dat waren precies de kleuren van de camper!
Op de rouwkaart van mijn vader stond:
'Het loopt zoals het loopt
En als het niet loopt zoals het loopt
Loopt het toch zoals het loopt'
Een paar dagen na de begrafenis liep ik een winkel binnen en las met kippevel een tekst op een lichtbalk die ik daarna nooit meer ben tegengekomen: ’ Zoals verwacht loopt alles anders’
Comentarios