"Zou je dit werk ook zo kunnen doen zoals je het nu doet als je niet slechthorend zou zijn?". "Nee!! 100% zeker weten van niet!".
Gisteren had ik een fijn en wa/ardevol gesprek met een heel lieve en dierbare vriendin. Het ontstond door een mail van een ouder die mij prees om wat ik voor haar kind beteken door mijn slechthorend zijn. Dat deed wel iets met mij. Ik was er blij mee en tegelijkertijd riep het ook iets bij mij op: Hoezo? Mijn beperking als kracht ?! En hopelijk toch niet alleen mijn beperking als kracht? Dan kan iedere slechthorende wel fungeren als rolmodel. Wat beteken ik verder nog?
Tijdens dit mooie gesprek werd ik mij bewust van mijn eigen uniek-zijn hierin. Door mijn slechthorend-zijn kan ik anderen helpen. Ik schrijf bewust 'slechthorend-zijn', want het is niet iets wat ik heb. Het bepaalt mijn hele zijn. Het is super dat ik anderen ermee kan helpen, maar tegelijkertijd ervaar ik mijn slechthorendheid absoluut niet als mijn kracht. Ik zie het als iets wat ik nu eenmaal heb, waar ik mee te dealen heb en waar ik regelmatig van baal.
Lieve vriendin vroeg mij: "wie zou je zijn als je niet slechthorend zou zijn?". Mijn eerste reactie:"heel anders!". Ik noemde mijn kwaliteiten: rust, luisterend, empatisch, gevoelig enz. Dat zou ik zéker niet hebben...."oh, is dat zo?"......... Ehm.... ineens realiseerde ik mij dat dit helemaal niet waar is. Ik lijk ontzettend op mijn twee lieve tantes die bovenstaande kwaliteiten ook in zich hebben en waar ik nog veel meer in herken. En zij zijn niet slechthorend. En het zorgzame en altijd bezig zijn met en voor anderen heb ik van mijn moeder. Ook niet slechthorend. En verder ben en heb ik zoveel meer die mij zo MARJAN maken!
Wat doet mijn eigen slechthorend-zijn hier dan in? Dat ik op mijn manier omga met mijn beperking. Dat ik heb leren doorzetten, assertief zijn, dat ik heel goed kan observeren en aanvoelen zonder dat er woorden nodig zijn. Dat ik heel duidelijk zie en ook heel goed weet te verwoorden wat slecht horen soms zo lastig maakt voor mij en mijn omgeving. En dat ik daar anderen op mijn eigen unieke wijze mee kan helpen. En dat ik ook heel goed weet en zie dat anderen weer op hun eigen unieke wijze ermee omgaan en we daarin van elkaar kunnen leren. Dat ik daar ook voor open sta. Juist door de combinatie van mijn kwaliteiten, mijn openheid en kwetsbaarheid, mijn ontwikkelde vaardigheden (ook als coach!) en de ervaring die ik heb opgedaan in het leven met mijn slechthorendheid ben ik zo MARJAN.
Toen kwam de lieverd met een vraag waardoor ik voor het eerst écht anders naar mijn beperking kon kijken:"zou je dit werk ook zo kunnen doen zoals je het nu doet als je niet slechthorend zou zijn?". "Nee!! 100% zeker weten van niet!". Dan zou ik niet alles zo doorleefd hebben als kind, puber en alle andere fasen en in alle facetten van mijn leven. Juist doordat ik alles zelf zo doorvoeld heb, kan ik zo dicht naast en zo dicht bij de andere slechthorende staan.
Zowel bij kinderen als bij volwassenen. Daar zijn geen woorden voor nodig! Het is er gewoon!
Dus ja............. mijn beperking is mijn kracht binnen mijn waardevolle werk als coach.
Dankjewel lieverd voor dit waardevolle gesprek en je mooie vragen die mij steeds doen groeien XX
Comments