Een betere vergelijking kan ik niet maken met hoe ik mij voelde, nadat ik eerst wel was toegelaten tot de module 'emotieregulatie' en opeens niet meer welkom was. Dit had te maken met tolkinzet.
Zelfs in 2021 en zelfs na de "Irma-hype" is niet iedereen voldoende op de hoogte hoe (makkelijk) het werkt met een tolk.
Wat er gebeurde?
"Hallo Marjan,
Ik heb je C.V. doorgestuurd naar de trainers van de module.
Wat hen betreft ben je van harte welkom om de module “Emotieregulatie” te komen doen.
Ik heb de plek voor je gereserveerd"
JippieJee!! Ik mail dezelfde dag nog terug of ik nu zelf met de trainers kan afstemmen, omdat ik een tolk meebreng en een microfoon gebruik. Dat is meteen de start van een reeks vervelende mailtjes. Hieronder de strekking ervan: "Hai Marjan,
Oh jee. Ik lees dat je ook een tolk wilt meebrengen?"
Ik leg het gebruikelijke uit, waaruit blijkt dat het niet zo heel veel extra's vraagt.
"Het is wel erg kort dag om een en ander te regelen.
Daar zullen ook dagarrangement-kosten aan verbonden zijn.
Wat het ook lastig maakt: we hebben de vraag niet aan de studenten kunnen stellen.
Een tolk meebrengen is best een ingrijpende rol binnen een opleiding.
Ik ga je vraag met betrekking tot de tolk en de apparatuur eerst weer even bij de trainers neerleggen."
Hoe groot maakt zij het in haar hoofd?!?! Met mijn apparatuur en tolk?
Ik leg het gebruikelijke uit over zwijgplicht, hoe af te stemmen etc.
Ik ben zelfs bereid zelf contact op te nemen met de locatie.
en weer.........
"Zoals ik aangaf gaan we in overleg omtrent de deelname en de (on)mogelijkheden bij instroom binnen de losse therapeutische modules.
Het vereist vanuit onze organisatie voorbereiding met betrekking tot de lesgroep, locatie en de trainers.
We hebben ons niet gerealiseerd dat er meer bij zou komen dan jouw aanwezigheid binnen de groep, zoals een tolk en apparatuur. De eerste afstemming is daardoor alleen gedaan op de werkervaring en opleidingen.
Dat is wellicht onvoldoende uitgevraagd door mij, daarvoor excuses.
Jammer dat er geen ander, later moment mogelijk is."
Daarna heb ik nog een beeldbelgesprek met haar gehad die ook zéér onbevredigend verliep.
Kern van dat gesprek was dat zij geen ervaring hebben met tolken en ik wel kan zeggen dat het niet zo'n impact heeft, maar dat zij daar niet zo zeker van zijn en dit echt met de groep studenten en trainers afgestemd moet worden. Op mijn vraag wat ze zouden doen als een student er "nee' op zegt:"dan gaan we in gesprek met de student". En zouden jullie wel een slechtziende met hulphond direct toelaten? "Nee, ook niet.". Het lastig van dit alles vind ik de dubbele boodschap:
Ik ben welkom, maar niet met de tolk. Ik ben welkom, maar het vergt voorbereiding.
Ik ben welkom, maar niet nu. Ik ben welkom, maar het moet met de studenten afgestemd worden. Ik ben welkom, maar we moeten de (on-)mogelijkheden onderzoeken.
Ik mis hier de vanzelfsprekendheid of in elk geval het 'openstaan voor' zoals ik die GELUKKIG bij veel andere organisaties wel heb ervaren.
De cursus omgaan met emoties wordt vast (elders?) vervolgd. Als jullie een opleidingsinstituut weten die ook modules of trainingen aanbieden omtrent emotieregulatie; dan lees ik het graag.
Comments