"Hoor ik ook bij de doven?", vraag ik mij als ernstig slechthorende af. Als je mijn audiogram bekijkt wel. Zonder hoortoestel en CI hoor ik praktisch niets. Ik moet voelen of de stofzuiger aan staat. En als er een deur dichtklapt voel ik dat i.p.v. horen. Een vliegtuig laag overvliegen hoor ik ook niet. Dus ja, praktisch doof. Met CI en hoortoestel functioneer ik slechthorend. En dat is, van kinds (toen nog alleen hoortoestellen) af aan, atijd zo geweest. Begin jaren 70 was het zo dat zodra je maar iets gehoorresten had er werd ingezet op spraakverstaan en leren praten. En zo ging ik vanaf mijn derde naar de Weerklank in Leiden. Daar heb ik mijn MAVO-diploma gehaald. Tussen de kinderen met een spraak-taalontwikkelingsstoornis en met andere slechthorenden. Ik heb het er fijn naar mijn zin gehad. We spraken met elkaar rustig en duidelijk en herhaalden zonder problemen TIG keer. We zorgden automatisch voor elkaar hierin. Buiten school was het lastiger voor mij. In mijn horende volleybalwereld, de horende buurt, het horende hotel van mijn ouders met alle horende werknemers en horende anderstalige gasten was het KEI-HARD werken. Dag in dag uit.
Rond mijn 15e kwam ik in het Nederlands Dovenvolleybalteam terecht. Voor het eerst met doven en hun gebarentaal in aanraking. Enerzijds was het een heerlijk warm bad. Wát een lieve en hartelijke mensen. Tegelijkertijd voelde ik mij dubbel gehandicapt! Ik kon bij de horenden niet goed mee komen, maar ook niet bij de doven. De gebarentaal sprak ik immers niet. Beetje bij beetje ging het wat beter, maar nooit volledig. Pas rond mijn 30e ben ik de gebarentaal, door mijn werk, beter gaan beheersen en inmiddels is het mijn tweede natuurlijke taal. Ik ben ongelooflijk blij dat ik deze geweldige rijke taal heb mogen ontdekken. Doordat ik nu ook toegang tot communicatie heb in de wereld van de doven voel ik mij ook volledig thuis in de wereld van de doven. Door de jaren heen ben ik mij ook steeds meer gaan identificeren met doven doordat ik daar geweldige rolmodellen heb mogen leren kennen. En zo vier ik, voor het eerst, ook de week van de Doven!
Comments