Twee prachtige en krachtige dames vandaag.
De één bij mij in de buscamper, de ander online.
De één langer geleden slechthorend geworden, de ander korter geleden.
De één wat jonger, de ander iets ouder.
De één aan het begin van haar carrière, de ander halverwege aan het switchen.
De één dit meegemaakt, de ander dat meegemaakt.
Er was één overeenkomst: beiden waren in de veronderstelling dat het tijd werd hun slechthorendheid te accepteren.
Is dat zo?
Tsja…. De reacties zijn vaak van wel: ”heb je het nu nog niet geaccepteerd?”, “het gaat allemaal toch goed?” of “je hoeft hier toch niet zó om te huilen?”.
Ik legde uit wat Levend Verlies is volgens Manu Keirse: “levenslange rouw, die je ervaart wanneer jijzelf of een naaste, getroffen wordt door een chronische ziekte of beperking. Het gaat over het verdriet dat altijd kan oplaaien, verwacht of onverwacht en dat soms verergert door de jaren heen.”
Dat is niet leuk om te horen. En toch… zag ik opluchting.
De één: “ik voelde het diep van binnen altijd al”
De ander: “jij bent de eerste die dit tegen mij zegt”.
Bij beiden is dit het begin van een nieuw perspectief. Het blijft werken, maar vanuit een ander startpunt. Met ieder haar eigen wens voor de toekomst.
Zo fijn om daarbij te mogen ondersteunen.
#levendverlies#doof#slechthorend#ervaringsdeskundige#verliesenrouw#rouwtherapeutinopleiding#marjanhaasnoot
Comentários